Ангир

Орой намар намдуу нуурай эрьедэ

Гансаардажа ангир шубуун үлэшөө.

Гасаан гэхэдэ – үшөө зунай үедэ

Галда далинь шэлбээгээрээ шаташоо…

 

Гэнтэ hүжэрhэн түймэрhөө

Гасалгүй гараха аргатай hэн…

Гэмтэжэ үлэhэн hүрэгөө

Гэмшэжэ орхихо хүсэлгүй hэн.

 

Соробхилhон дүлэн соо

Ханияа ангир алдажархёод,

Саана, доогуур —  утаан соо

Хуугайлхыень танижархёо…

 

Сошордомоор хуугайлан,

Шубуун доошоо тэгүүлбэ,

Шарамал галда шатуулан,

Шугы дээгүүр шэдүүлбэ…

 

Ордоhото хүлгөөн соо

Олдобогүй ханинь,

Үнэhэн хара сөөрэм соо

Үзэгдөөгүй бэень…

 

Үншэрhэн шубуунай hүрэг

Зэлэ татан дэгдэбэ…

Үтэр түргэн суу hураг

«Үлөө, ангир!» — гэлдэбэ

 

Орой намар намдуу нуурай эрьедэ

Ангирай гуниг дууе шагнанаб…

Оршолонто хизааргүй юртэмсэдэ

Замхангүй зэдэлхыень зальбарнаб…

 

Солбон Аюшеев.