Үнэгэн гүрөөһэн хоёр. Арадай онтохон

Нэгэ үнэгэн үргэн талаар хулганаашалжа ябатараа, гүрөөһэнтэй уулзаба ха.

— Шэлын оройдо тобойжо харагдаһаар, ши үни удаан болоболши. Хүлнүүдшни хубхай утанууд аад, газар хороохогүй амитан хаш, — гэбэ үнэгэн.

— Юу хэлэнэ гээшэбши, минии харайн гүйхэдэ, газар эбхэрһэндэл ойро болодог лэ.

— Юун тиимэ хурдан хүл шамда байба гээшэб даа.

— Тиигээ һаа хурданаа туршажа урилдаад үзэе.

— Зай, урилдая.

Тиигэжэ тэрэ хоер урилдаха болобод.

Ан арьяатанай аха заха болохо арсалан урилдаха болоһон эдэ хоерто иигэжэ хэлэбэ:

— Хэнтнай түрүүлэн ерэнэб, тэрээндэ гал шарахан үнгэтэй гое
һайхан арһа үршөөхэб. Хэн хожомдожо ерэнэб, тэрэтнай боро хүрбэдхэ һорһон арһатай ябуужаг.

Хэзээшье арга мэхэеэ гаргажа ябадаг үнэгэн гэнэн хонгор гүрөөһэндэ иигэжэ дурадхаба:

-Нэгэ модо газар урилдахабди. Дундань нэгэ гүбээ байха ушартай. Гүбээгэй саада бооридохи һаглагар бургааһан хүрэтэр урилдахабди.

Гүрөөһэнши зүбшэбэ ха.

Харин үнэгэн өөрынгөө нэгэ хани үнэгэндөө ошожо тухалһыень гуйба:
— Минии боро гүрөөһэнтэй урилдажа эхилхын урда тээ, ши гүбээгэй саада тээхи тэмдэг бургааһанай саана ороод хүлеэжэ байхаш, -гэбэ.

Урилдаха үдэршье боложо, гүрөөһэн үнэгэн хоер бэеэ зэһээд байнад. Арсаланай һабараараа зангахатайнь хамта, тэдэ хоер даб гэлдэн гүйлдэшэбэд.

Гүрөөһэншье ниидэһэн мэтээр шуумайба. Харин үнэгэн гээгдэд гээд ябатараа, хажуу тээшээ халба һүрэн, нүхэ руугаа орошобо.
Түрүүлбэб гэжэ баярлаһан гүрөөһэнэй гүбээ дабан, тэмдэгтэ бургааһанда ерэхэдэнь, нүгөө үнэгэн урдаһаань угтаба.

Иигэжэ үнэгэн гүрөөһые мэхэлжэ, алтан шара арһатай болоһон гэхэ.

Уран хүн.